بعد از آنکه پرده برافتد!

البته که فهم وقایع آبان ۹۸ بیش از آنکه از مسیر سخن بگذرد از مسیر تماشا می‌گذرد. گفتن به ‌کارِ زمانی می‌آید که هنوز پرده فرو نیفتاده، اما حالا کافی است چشمانمان را باز کنیم و تماشا کنیم تا بفهمیم. این است که هر چه بگویم در این باره به‌نظر نمی‌ارزد. 
گفتنی‌ها را گفته‌اند به‌کرّات. مرتبط‌ترینش ایدهٔ مصلحت دولت (با «د» بزرگ!) است که نه‌فقط با ایدهٔ مضحک «دولت به‌مثابهٔ تجسّم خیر عام» جور درنمی‌آید، که پارادوکسی را روشن می‌کند که با ایدهٔ دولت عجین است. کافی است تماشا کنیم که چطور دولت فقط به مصلحت خود، و فقط خود، می‌اندیشد و نه هیچ‌چیز دیگر.
اما فهم را بگذاریم و بگذریم و ببینیم چه می‌توانیم بکنیم در برابر این هیولا. این دیگر نه از مسیر تماشا، که از مسیر عمل می‌گذرد.